داستان گردن زن(1)

بنام  خدا

در مطالعه تاریخ اسلام،  موارد متعددی به چشم می آید که عمر ابن خطاب اشتیاق خود را به گردن زدن مخالفان یا دشمنان که  عمدتا اسیر شده اند،  ابراز می دارد. در این وبلاگ در حد توانم  برگها و برشهایی از این " گردن زنی " های نا کام خواهم نوشت.ناکامی هایی که امروزه طرفداران متعصب اش عقده ها را کاملا خالی می کنند.

گفتار عمر از گردن زنی اسرا

"ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﮔﻮﻳﺪ: «ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﺭ ﻛﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﻣﺸﺮﻛﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺰﻳﻤﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻛﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻛﺲ ﺍﺳﻴﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﺑﺎ ﺍﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻭ ﻋﻠﻰ ﻭ ﻋﻤﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺳﻴﺮﺍﻥ ﻣﺸﻮﺭﺕ ﻛﺮﺩ. » ﺍﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﮔﻔﺖ: «ﺍﻯ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻋﺸﻴﺮﻩ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺪﻳﻪ ﮔﻴﺮﻯ ﻛﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﻗﻮﺕ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺷﻮﺩ. ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻃﺒﺮﻱ/ ﺗﺮﺟﻤﻪ، ﺝ 3، ﺹ: 992 ﻫﺪﺍﻳﺘﺸﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﻣﺎ ﺷﻮﻧﺪ. » ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﮔﻔﺖ: «ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﻄﺎﺏ ﺭﺍﻯ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ؟ » ﮔﻔﺘﻢ: «ﺑﺨﺪﺍ ﺭﺍﻯ ﻣﻦ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﻧﻴﺴﺖ، ﺭﺍﻯ ﻣﻦ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻠﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻫﻰ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﺰﻧﻢ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺣﻤﺰﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻭ ﺩﻫﻰ ﻛﻪ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﺰﻧﺪ ﻭ ﻋﻘﻴﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﺩﻫﻰ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﻣﻠﺎﻳﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺳﺮﺍﻥ ﻭ ﺳﺎﻟﺎﺭﺍﻥ ﻛﻔﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. » ﮔﻮﻳﺪ: «ﭘﻴﻤﺒﺮ ﺭﺃﻯ ﺍﺑﻮ ﺑﻜﺮ ﺭﺍ پسندید.

منبع: ترجمه تاریخ طبری، جلد 3،  صفحه 992"