شیرین کاری مقداد

بنام خدا

ﻫﺎﺷﻢ ﺑﻦ ﻗﺎﺳﻢ ﺍﺯ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﻐﻴﺮﻩ، ﺍﺯ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻨﺎﻧﻰ، ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﺮﺣﻤﻦ ﺑﻦ ﺍﺑﻮ ﻟﻴﻠﻰ، ﺍﺯ ﻣﻘﺪﺍﺩ ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ* ﻣﻦ ﻭ ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺭﺳﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺧﺴﺘﮕﻰ ﻛﻮﺭ ﻭ ﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻳﻢ. ﺍﺯ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻴﻬﻤﺎﻥ ﻛﻨﻨﺪ ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﭘﺬﻳﺮﺍﻳﻰ ﻛﻨﺪ، ﻧﺎﭼﺎﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩ،

 ﺁﻥ ﺟﺎ ﺳﻪ ﺑﺰ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺷﻴﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﺷﻴﻢ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻛﻨﻴﻢ. ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﺎ ﺑﺰﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﻭﺷﻴﺪﻳﻢ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺳﻬﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻫﻢ ﻛﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻴﻢ.

 ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻣﻌﻤﻮﻟﺎ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺳﻠﺎﻣﻰ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻰ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪ. 

ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ص ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﻰ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﮔﺰﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻣﻰ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﻴﺪ. ﻣﻘﺪﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺷﺒﻰ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﭼﻴﺰﻯ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﺟﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺭ. ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻡ، ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺷﻴﺮ ﺩﺭ ﺷﻜﻢ ﻣﻦ ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﺒﻮﺩ، ﺑﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻯ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ، ﭼﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻯ؟ ﭼﺮﺍ ﺷﻴﺮﻯ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺷﻴﺪﻯ، ﺍﻭ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺷﻴﺮ ﺭﺍ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻯ ﻭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭ ﺁﺧﺮﺕ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ. ﻣﻘﺪﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﻗﻄﻴﻔﻪ ﻳﻰ ﭘﺸﻤﻰ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﺮﻡ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪﻡ ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﻯ ﭘﺎﻫﺎﻳﻢ ﻣﻰ ﻛﺸﻴﺪﻡ ﺳﺮﻡ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ، ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺪ ﻭﻟﻰ ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍﺣﺖ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪﻧﺪ.

 ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﻠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﮔﺰﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺭﻭﻯ ﻇﺮﻑ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻨﺎﺭ ﺯﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ، ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﺪﻳﺪ. ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﻡ. ﻭﻟﻰ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺏ ﻭ ﻣﺎﻳﻊ ﻣﻰ ﻧﻮﺷﺎﻧﺪ ﺳﻴﺮﺍﺑﺶ ﻓﺮﻣﺎﻯ. ﻣﻘﺪﺍﺩ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﻗﻄﻴﻔﻪ‌ﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻡ ﻭ ﻛﺎﺭﺩﻯ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﺑﺰﻫﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﻬﻠﻮﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﺪﺍﻣﻴﻚ ﭼﺎﻕ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺑﻜﺸﻢ. ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺴﺘﺎﻧﻬﺎﻯ ﻫﺮ ﺳﻪ ﭘﺮ ﺷﻴﺮ ﺍﺳﺖ، ﻇﺮﻓﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻴﺮ ﺩﻭﺷﻴدﻢ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻇﺮﻑ ﭘﺮ ﺷﺪ، ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺁﻭﺭﺩﻡ. ﮔﻮﻳﺪ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻣﺸﺐ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﻳﺪ؟ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻡ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻇﺮﻑ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻴﺎﺷﺎﻡ. ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﺷﺎﻡ. ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻧﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﻄﻒ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻘﻴﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﺷﺎﻣﻴﺪﻡ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻛﺎﻣﻠﺎ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﻋﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﻯ ﭼﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺁﺭﺍﻡ ﺑﺨﻨﺪ، ﺻﺪﺍﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ. 

ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭼﻜﺎﺭﻯ ﻛﺮﺩﻡ. 

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﺭﺣﻤﺘﻰ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺁﻳﺎ ﻣﻴﻞ ﻧﺪﺍﺭﻯ ﺩﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻴﺪﺍﺭ ﻛﻨﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻴﺮ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﻖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﻤﺎ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺷﺪﻳﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﻴﺪﻡ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ. 

منبع :طبقات کبری ( طبقات ابن سعد )ج 1، ص 171