دوستی که از خودم بیشتر دوستش دارم

بنام خدا

ﺳﻠﻤﺔ ﺑﻦ ﺍﻛﻮﻉ ﮔﻮﻳﺪ: ﭘﻴﻤﺒﺮ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻛﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻴﻌﺖ( بیعت رضوان در حدیبیه) ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺟﺰﻭ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﺴﺎﻥ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: «ﺳﻠﻤﻪ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻦ. » 

ﮔﻔﺘﻢ: «ﺍﻯ ﭘﻴﻤﺒﺮ، ﻣﻦ ﺟﺰﻭ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. »

 ﮔﻔﺖ: «ﺑﺎﺯ ﻫﻢ. » 

ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﻠﺎﺡ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺳﭙﺮﻯ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ. 

ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﻌﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﮔﻔﺖ: «ﺳﻠﻤﻪ ﺑﻴﻌﺖ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﻰ؟. » 

ﮔﻔﺘﻢ: «ﺍﻯ ﭘﻴﻤﺒﺮ، ﺩﻭ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻡ. »

 ﮔﻔﺖ: «ﺑﺎﺯ ﻫﻢ. »

 ﺑﺎﺭ ﺳﻮﻡ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻡ ﻭ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﮔﻔﺖ: «ﺳﭙﺮﻯ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﻡ ﭼﻪ ﺷﺪ؟ »

 ﮔﻔﺘﻢ: «ﻋﻤﻮﻳﻢ ﻋﺎﻣﺮ ﺳﻠﺎﺡ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺳﭙﺮ ﺭﺍ ﺑﺪﻭ ﺩﺍﺩﻡ. »

 ﭘﻴﻤﺒﺮ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: «ﺗﻮ ﭼﻨﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﺧﺪﺍﻳﺎ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. 

-ترجمه تاریخ طبری,  ج 3، ص1122