گردن زن ما کجا بود؟

بنام خدا

عبدالله بن سعد بن ابی سرح برادر شیری عثمان بن عفان بود که مسلمان شد و هجرت کرد . در مدینه هم از کاتبان وحی بود که مرتد شد و به مکه گریخت و بر علیه پیامبر و مسلمانان تبلیغ می کرد . در روایات علت ارتداد او مواردی ذکر شده که مشابه هم است . جایی روایت شده که عباراتی را از خود اضافه می کرده که نی تواند صحیح باشد ولی انچه درستتر به نظر می رسد اینکه در آیات مربوط به خلقت انسان قبل از اینکه پیامبر عبارت "احسن الخالقین" را انشاء نماید او بر زبان راند و امر بر او مشتبه شد که پیامبر این عبارت را از او گرفته و شک در دلش افتاد و مرتد شد و گریخت. در روز فتح مکه او نیز یکی از شش مرد و چهار زنی بود که پیامبر دستور قتلشان را صادر کرده بود و به مسلمانان دستور داده بود که هر جا آنها را یافتید بکشید.

و اما بقیه ماجرا به نقل از مغازی واقدی :

"ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺭﻭﺯ ﻓﺘﺢ ﻣﻜﻪ ﺧﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻫﺪﺭ ﺍﻋﻠﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ. ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺳﺮﺡ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺷﻴﺮﻯ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻋﻔّﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﭘﻴﺶ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‌ﺍﻡ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻭ ﻧﺰﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ، ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﺳﻨﮕﻴﻨﺘﺮﻳﻦ ﺟﺮﻣﻬﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻮﺑﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ. ﻋﺜﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ. ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺍﮔﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻣﻬﻠﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﻢ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﻫﺪﺭ ﺍﻋﻠﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻳﺎﺭﺍﻥ ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺩﺭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻯ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻋﺜﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ، ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻛﺸﺖ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺍﻧﺪ.

ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻛﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﻣﺎﺩﺭ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺳﺮﺡ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺷﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻬﺮ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ.

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺭﻭﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩﻯ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺍﻣّﺎ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻛﺴﻰ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻗﺪﺍﻣﻰ ﻧﻜﺮﺩ ﻭ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻫﻢ ﺳﺨﺖ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﺳﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻓﺪﺍﻯ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﺪﺍﺭﺍ ﻓﺮﻣﺎﻯ.

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﻮﺏ،

ﺳﭙﺲ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺧﻴﺰﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﮓ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﺪ؟ ﻳﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻳﻦ ﻓﺎﺳﻖ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ؟

ﻋﺒّﺎﺩ ﺑﻦ ﺑﺸﺮ ﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺍﻯ ﻛﻨﻴﺪ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻢ. ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻴﺴﺮ ﻳﺎ ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﻦ ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﺸﻢ.

ﻭ ﻫﻢ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﺮﺍﻯ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﻳﻤﺎﺀ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻳﺰ ﻧﻴﺴﺖ. "

منبع : ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻟﻤﻐﺎﺯﻱ ﻭﺍﻗﺪﻯ، ﻣﺘﻦ، ﺹ: 655 و اغلب کتب تاریخی صدر اسلام