گردن زن ریشه خوارج را هم نتوانست بخشکاند

بنام خدا

پس از پیروزی در جنگ حنین ، پیامبر (ص) غنایم را تقسیم کرد اما بر عکس دفعات قبل مساوات را رعایت نکرد و بمنظور جلب قلوب بعضی تازه مسلمان و حتی مشرکان مکه که در لشگر بودند به انان از غنایم بیشتر و حتی کلان بخشیدند و به انصار هیچ ندادند. این موضوع بر خیلی ها گران آمد. انصار گله کردند و پیامبر آنان را در جایی جمع کرد و پس از سخنانی عاطفی به آنان (به این مضمون) فرمودند که بگذارید مردم با اندک مال دنیا بروند و من برای شما بمانم . آیا بر این راضی نیستید و همگی انصار شرمگین شده و به شدت گریستند. در این میان کسان دیگری هم معترض بودند یه یکی از آنها مورد عیناً به نقل از سیره ابن هشام چنین است :

"ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺫﻭ ﺍﻟﺨﻮﻳﺼﺮﺓ ﺗﻤﻴﻤﻰ:

 ﺍﺯ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠّﻪ ﺑﻦ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻋﺎﺹ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﺑﻨﻰ ﺗﻤﻴﻢ ﺑﻨﺎﻡ ﺫﻭ ﺍﻟﺨﻮﻳﺼﺮﺓ ﺑﻨﺰﺩ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﮔﻔﺖ: ﻳﺎ ﻣﺤﻤّﺪ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ.

ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﻮﺏ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﻳﺪﻯ؟

ﮔﻔﺖ: ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻧﻜﺮﺩی .

ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠّﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺧﺸﻤﻨﺎﻙ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﻋﺪﻝ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻧﺰﺩ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮد؟

 ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﮔﻔﺖ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠّﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﻜﺸﻢ؟

ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻧﻪ. ﺍﻭ ﺭﺍ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻛﻪ ﺑﺰﻭﺩﻯ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻳﻦ ﺗﻌﻤﻖ ﻛﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﺋﻰ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺭﻭﻧﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ ﺗﻴﺮ ﺍﺯ (ﺑﺪﻥ) ﺷﻜﺎﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ (ﺗﻴﺮ ﺍﻧﺪﺍﺯ) ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﭘﻴﻜﺎﻥ ﺗﻴﺮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺍﺛﺮﻯ (ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﻭ ﺑﺪﻥ ﺷﻜﺎﺭ) ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﺑﻴﻨﺪ، ﭘﺲ ﺧﻮﺩ ﺗﻴﺮ (ﻭ ﻭﺳﻂ ﺁﻥ) ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﭼﻴﺰﻯ ﺩﻳﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﺳﭙﺲ ﺑﻦ ﺗﻴﺮ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻴﺰ ﺍﺛﺮﻯ ﻳﺎﻓﺖ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﺗﻴﺮ ﺍﺯ ﺳﺮﮔﻴﻦ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺷﻜﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ﺫﻭ ﺍﻟﺨﻮﻳﺼﺮﺓ ﺭﺋﻴﺲ ﺧﻮﺍﺭﺝ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻧﻬﺮﻭﺍﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ. "

منبع : ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ترجمه السیره النبویه ، ﺝ 2، ﺹ: 317 

***

البته همین موضوع در مغازی بصورت شفافتری بیان شده است :

" ... ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻝ ﺑﻠﺎﻝ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﻘﺪﺍﺭﻯ ﻧﻘﺮﻩ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺷﻮﺩ، ﻣﺮﺩﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺫﻭ ﺍﻟﺨﻮﻳﺼﺮﻩ ﺗﻤﻴﻤﻰ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﺩﺭ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻏﻨﺎﻳﻢ ﻋﺪﺍﻟﺖ کن!

 ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺗﻮ، ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﻛﺴﻰ ﺑﻪ ﻋﺪﻝ ﺭﻓﺘﺎﺭ می کند؟

ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ: ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻓﺮﻣﺎﻯ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻢ.

 ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭ ﺍﻧﺼﺎﺭ ﻭ ﻧﻈﺎﻳﺮ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﺭﻭﺯﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻧﺪﻙ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺮﺩ، ﭼﻨﺎﻥ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻰ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻧﻬﺎﻯ ﺗﺮﻗﻮﻩ ﺷﺎﻥ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﻤﻰ ﺭﻭﺩ، ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﺭﻭﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻴﺮ ﺍﺯ ﻫﺪﻑ، ﻭ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﭘﺮ ﺗﻴﺮ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﻜﺎﻥ ﺁﻥ ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻧﺒﺎﻟﻪ ﺁﻥ ﺍﺛﺮﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻭ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺧﺮﻭﺝ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﺳﻴﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﺯﻥ ﻭ ﻳﺎ ﭼﻮﻥ ﭘﺎﺭﻩ ﮔﻮﺷﺘﻰ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺍﺑﻮ ﺳﻌﻴﺪ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﻋﻠﻰ (ﻉ) ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ. 

منبع: ترجمه مغازی واقدی،  ص 722