بنام خدا
بنام خدا
گردن زن فحاش
ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﺯ ﺟﺮﻳﺮ ﺑﻦ ﺣﺎﺯﻡ، ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺯﻫﺮﻯ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ : ﻣﺮﺩﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺣﻠﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺯﻣﻮﺩﻡ، ﺳﻰ ﺩﻳﻨﺎﺭ ﻭﺍﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻳﻚ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﻗﻰ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻣﻬﻠﺖ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭﺵ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﻯ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﻃﻠﺒﻢ ﺭﺍ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺑﻨﻰ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄﻠﺐ ﻭﺍﻣﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﺮ ﻣﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﻳﺪ.
عمر گفت : ای یهودی ناپاک ! اگر در محضر رسول خدا نبودی ، سرت را جدا می کرم ( گردنت را می زدم).
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﺍﺑﻮ ﺣﻔﺺ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ ﺣﻖ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻰ ﺗﺎ ﻭﺍﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻨﻢ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺣﻖ ﺧﻮﺩﺵ ﻳﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻯ ﻧﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﻰ.
ﻣﺮﺩ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺑﺨﺮﺩﻯ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭ ﻓﻘﻂ ﺣﻠﻢ ﻭ ﺑﺮﺩﺑﺎﺭﻯ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩ.
ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﻣﺮﺩ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﻮﻋﺪ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻃﻠﺐ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻤﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻓﻠﺎﻥ ﻧﺨﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺒﺮ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﻴﻮﻩ ﻫﺎﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻭ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺪﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯ ﻛﻪ ﻛﻔﺎﺭﻩ ﻧﺎﺳﺰﺍﻳﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻰ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﭙﺴﻨﺪﻳﺪ ﺍﺯ ﻓﻠﺎﻥ ﻧﺨﻠﺴﺘﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﻦ.
ﻋﻤﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺨﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻛﺮﺩ.
ﮔﻮﻳﺪ، ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺩﻯ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺧﺮﻣﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﮔﻔﺖ: ﮔﻮﺍﻫﻰ ﻣﻰ ﺩﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﺟﺰ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ (ﺹ) ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭﺳﺖ. ﺍﻯ ﻋﻤﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻳﺪﻯ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺯﺩ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﺻﻔﺎﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺩﻳﺪﻡ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺣﻠﻢ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺁﺯﻣﻮﺩﻡ ﻭ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺣﻠﻢ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻡ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺮﻣﺎ ﻭ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮﻡ ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﻓﻘﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺷﻮﺩ.
ﻋﻤﺮ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ، ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﻓﻘﺮﺍﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ؟ ﮔﻔﺖ: ﺁﺭﻯ.
ﮔﻮﻳﺪ، ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻫﻤﮕﻰ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻯ ﻛﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﭘﻴﺮ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻛﻔﺮ ﻣﺮﺩ.
منبع : ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻟﻄﺒﻘﺎﺕ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ، ﺝ 1، ﺹ: 350
بنام خدا
در بین یاران پیامبر ، صحابه بزرگواری هست که علاقه زیادی به گردن زدن دشمنان دارد. البته شاید بهتر است بگوییم علاقه زیادی دارد که اجازه گردن زنی دشمنان و منافقان را از حضرت رسول اکرم (ص) بگیرد .
بنده نیز بر آنم تا ببینم بالاخره این اجازه خواستن های ایشان به کجا می انجامد . آیا ثمره ای خواهد داشت و بالاخره موفق خواهد شد گردنی را بزند یا حداقل در یکی از جنگها موفق به کشتن دشمنی گردد یا خیر ؟
البته در قسمتهایی که گذشت خواندیم که بنا به قول خودش در زمان خلافتش (هیچ کس دیگری غیر از خودش موضوع را تایید نکرده است) در جنگ بدر دایی اش عاص ابن هشام ( برادر ابوجهل ) را کشته است .
در جنگ احد نیز مثل خیلی ها فرار کرد که در تاریخ از قول خالد بن ولید (دوست و هم پیمانش) و دیگران با عنوان فلان و فلان و به نقل از خودش به صراحت به آن اشاره شده است .
و اکنون موردی دیگر و پس از اینکه سپاهیان اسلام به شدت از مشرکان شکست خوردند باز هم ماجراهایی پیش آمد که گردن زن محبوب ما از پیامبر اجازه گردن زنی می گیرد و مثل دفعات قبل ناموفق از کسب اجازه است:
ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻫﻢ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﻯ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﺤﻤﺪ ﻓﻘﻂ ﻃﺎﻟﺐ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ، ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺯﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻭ ﻫﻢ ﺧﻮﺩ ﺯﺧﻤﻰ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺻﺤﺎﺑﺶ ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﻰ ﺷﺪند. ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﻫﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﺸﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺟﻠﺴﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪ، ﭘﺲ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻳﺎ ﻣﻨﺎﻓﻘﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪ، ﺑﻜﺸﺪﺵ.
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺍﻯ ﻋﻤﺮ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﺰﻳﺰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﻭﺍﻧﮕﻬﻰ، ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﺩﺭ ﺫﻣﻪ ﻣﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻧﻤﻰ ﻛﺸﻢ.
ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ: ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎﻥ ﭼﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﺪ؟
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﻨﺪ؟
ﮔﻔﺖ: ﺑﻠﻰ ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﻭﻟﻰ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻯ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ، ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻛﻴﻨﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ، ﻣﻦ ﺍﺯ ﻛﺸﺘﻦ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﻳﮕﺎﻧﮕﻰ ﺧﺪﺍ ﻭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﻦ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻧﻬﻰ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ، ﺑﻌﻠﺎﻭﻩ، ﺍﻯ ﭘﺴﺮ ﺧﻄﺎﺏ، ﻗﺮﻳﺶ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﻣﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﺍﻯ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﺣﺠﺮ ﺍﻟﺎﺳﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺳﺘﻠﺎﻡ ﻛﻨﻴﻢ.
منبع : المغازی واقدی ، ص 230
بنام خدا
حضرت رسول اکرم (ص) درست قبل از درگیری در جنگ بدر برای لشگریانش خطبه ای خواندند و توجه انها را به بعضی از مسائل جلب کردند که در اینجا عینا از مغازی واقدی تقدیم می گردد :
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻄﺒﻪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺿﻤﻦ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ، ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍﻳﻢ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺩ، ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﺴﺘﻦ ﺍﺯ ﻣﺤﺮﻣﺎﺕ ﺍﻭﺳﺖ، ﺷﻤﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺰﺩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻦ ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﺭﺩ ﻭ ﻧﻔﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻜﻴﺒﺎﻳﻰ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻭ ﺗﻠﺎﺵ ﻭﺍﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻦ ﺳﺨﺖ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﻳﺶ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ، ﻛﻢ ﺍﻧﺪ ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﻛﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﻫﻨﻤﻮﻧﻰ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ، ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﻳﺎﺭ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﺮ ﺧﺪﺍ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻛﺮﺩﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻛﻨﻴﺪ، ﺑﺎ ﺟﻬﺎﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﺪ، ﺳﺨﺖ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﻴﺪ، ﻣﻦ ﺁﺭﺯﻭﻣﻨﺪ ﺭﻫﻨﻤﻮﻧﻰ ﺷﻤﺎﻳﻢ، ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﻭ ﺳﺘﻴﺰﻩ ﮔﺮﻯ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﮔﻰ ﻣﺎﻳﻪ ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻰ ﻭ ﺍﺯ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻯ ﻋﻨﺎﻳﺖ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ.
ﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ، ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﺎﺷﺪ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺟﺪﺍﻳﻰ ﻣﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻣﺤﺾ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺩﻭﺭﻯ ﮔﺰﻳﻨﺪ، ﺧﺪﺍﻯ ﮔﻨﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﻫﺮ ﻛﺲ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺩﺭﻭﺩ ﻓﺮﺳﺘﺪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﺶ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺩﻩ ﺩﺭﻭﺩ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﻨﺪ، ﻫﺮ ﻛﺲ، ﭼﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﭼﻪ ﻛﺎﻓﺮ، ﻧﻴﻜﻰ ﻛﻨﺪ ﻣﺰﺩ ﺍﻭ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﻳﺎ ﺁﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﮔﺮﻭﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ، ﺑﻪ ﺟﺰ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ، ﺯﻧﺎﻥ، ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ، ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺳﺘﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻴﭻ ﻋﻤﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻛﻨﺪ، ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻫﻴﭻ ﻋﻤﻠﻰ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻛﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻬﻰ ﻛﺮﺩﻡ.
ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﺎﺀ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻧﻤﻰ ﻣﻴﺮﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺮﺳﺪ، ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻢ ﻭ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﭘﺬﻳﺮﺩ. ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺷﻤﺎﺳﺖ، ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺭﻭﺯﻯ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻛﻨﻴﺪ، ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻭﺍﺩﺍﺭ ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺼﻴﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ ﺁﻥ ﺑﺮﺁﻳﻴﺪ، ﺑﻪ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ. ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﺣﻠﺎﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻴﻦ ﺣﻠﺎﻝ ﻭ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﻣﻮﺭﻯ ﻣﺤﻞ ﺷﺒﻬﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﮔﺮﻭﻩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﻩ ﻋﺼﻤﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺭﺍ ﺗﺮﻙ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﺁﺑﺮﻭ ﻭ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻴﻔﺘﺪ، ﻫﻤﭽﻮﻥ ﭼﻮﭘﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻗﺮﻗﮕﺎﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺍﻓﺘﺪ. ﺑﺮﺍﻯ ﻫﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﻰ ﻗﺮﻗﮕﺎﻫﻰ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﻗﺮﻗﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﻛﺎﺭﻫﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﻣﺆﻣﻨﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﻳﮕﺮ، ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﻜﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﺁﻳﺪ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ.
ﻭ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ علیکم.
منبع : ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻟﻤﻐﺎﺯﻱ ﻭﺍﻗﺪﻯ، ﻣﺘﻦ، ﺹ: 162