گردن زن در فتح مکه هم گردن نزد.

بنام خدا

وقتی بنی نفاثه (از قبیله بنی بکر که همپیمان قریش بودند) با کمک پنهانی بعضی از سران قریش به بنی خزاعه ( که همپیمان رسول خدا (ص) بودند) غافلگیرانه تاختند و بیش از 20 نفر از آنان را کشتند که این به معنای شکستن پیمان نامه حدیبیه بود ، بزرگان بنی خزاعه خدمت همپیمان قدرتمند خود ( پیامبر) آمدند و طلب یاری کردند و قریش نیز از ترس حمله مسلمانان ابوسفیان را به مدینه فرستادند تا پیمان نامه را تمدید کند که حضرت رسول (ص) قبول نکردند. ابوسفیان نا امید برگشت و پیامبر (ص) بلافاصله عمر بن خطاب را مامور کرد تمامی راههای مکه را ببندد تا مبادا خبر تجهیز مسلمانان و حرکت نظامی آنان به گوش قریش نرسد... و اکنون ادامه ماجرا به نقل از مغازی واقدی :

" ﻣﻨﺬﺭ ﺑﻦ ﺳﻌﺪ، ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﻳﺰﻳﺪ ﺑﻦ ﺭﻭﻣﺎﻥ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﻧﻘﻞ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﺳﭙﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻗﺮﻳﺶ ﺟﻤﻊ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﺍ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ.

ﺣﺎﻃﺐ ﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺑﻠﺘﻌﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻗﺮﻳﺶ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻟﺸﻜﺮ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﻰ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﻣﺰﻳﻨﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺟﺎﻳﺰﻩ ﻛﻠﺎﻧﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺮﻳﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. ﺍﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﻣﻴﺎﻥ ﺳﺮ ﺧﻮﺩ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺯﻟﻔﻬﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﻥ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻧﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﺣﺎﻃﺐ ﻣﻄﻠﻊ ﺷﺪ ﻭ ﻋﻠﻰ (ﻉ) ﻭ ﺯﺑﻴﺮ ﺭﺍ ﮔﺴﻴﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﻰ ﺍﺯ ﻣﺰﻳﻨﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺣﺎﻃﺐ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺍﻭ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻗﺮﻳﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ.

ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻠﻴﻔﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺘﺮ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﻫﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ. ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺧﺒﺮ ﺩﺭﻭﻍ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ. ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻳﺪ ﮔﻔﺖ: ﻛﻨﺎﺭ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﻭ ﭘﺸﺖ ﻛﻨﻲ! ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺍﻭ ﺯﻟﻔﻬﺎﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻀﻮﺭ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ.

 ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﺣﺎﻃﺐ ﺭﺍ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﭘﺮﺳﻴﺪ: ﭼﻪ ﭼﻴﺰﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ؟ ﮔﻔﺖ: ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ، ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻠﻰ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻘﻴﺪﻩ‌ﺍﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻡ، ﻭﻟﻰ ﻣﺮﺩﻯ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻭ ﻋﺸﻴﺮﻩ ﺍﻯ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ ﻣﻴﺎﻥ ﻗﺮﻳﺸﻨﺪ، ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻛﺎﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﻩ ﻛﻨﻢ.

ﻋﻤﺮ ﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻜﺸﺪ، ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﻫﻬﺎ ﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻗﺮﻳﺶ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺣﺬﺭ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻯ؟ ﺍﻯ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻴﺪ ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺍﺳﺖ.

ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﺍﻯ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻰ؟ ﻣﺜﻞ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﺭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﺪﺭﻳﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻜﻨﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺍﻡ، ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺣﺎﻃﺐ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻳﺎ ﺃَﻳﱡﱡﻬَﺎ ﺍﻟﱠﱠﺬِﻳﻦَ ﺁﻣَﻨُﻮﺍ ﻟﺎ ﺗَﺘﱠﱠﺨِﺬُﻭﺍ ﻋَﺪُﻭﱢﱢﻱ ﻭَ ﻋَﺪُﻭﱠﱠﻛُﻢْ ﺃَﻭْﻟِﻴﺎﺀَ ﺗُﻠْﻘُﻮﻥَ ﺇِﻟَﻴْﻬِﻢْ ﺑِﺎﻟْﻤَﻮَﺩﱠﱠﺓِ... ﺍﻯ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻣﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﻓﻜﻨﻴﺪ... "

منبع : ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﻟﻤﻐﺎﺯﻱ ﻭﺍﻗﺪﻯ، ﻣﺘﻦ، ﺹ: 610

توضیح : مومنی که برای دشمن جاسوسی کرده است مستحق مرگ است و گردن زده ، اما پیامبر از او می گذرد . باز هم " گردن زن" ما در گردن زن یک جاسوس ناکام می ماند. ضمنا موضوع آمرزش مطلق بدریون توسط خداوند ( هر چه بکنید شما را آمرزیده ام) جای تامل دارد !